Death Drug (1978)

dir. Oscar Williams

Philip Michael Thomas. Kojarzycie? Ktoś powiedział „Miami Vice”? Bingo! W telegraficznym skrócie: facet zdobył popularność, grając detektywa Ricardo Tubbsa, a potem nie wystąpił już w niczym godnym uwagi. Pierwsze kroki w aktorstwie stawiał jednak jeszcze w pierwszej połowie lat 70., występując głównie w telewizji lub pojawiając się na dalekim drugim planie. W zalewie niewartych uwagi produkcji z tego etapu jego kariery, wyróżnia się „Death Drug”, niskobudżetowy eksploatacyjniak o – jak sam tytuł podpowiada – zgubnych skutkach używania narkotyków.

Nie jakichś tam zwyczajnych narkotyków zresztą, bo mowa o PCP, substancji na ulicy potocznie zwanej pieszczotliwie Angel Dust. Halucynacje, nieprzewidziane, agresywne zachowania – to najczęstsze efekty uboczne stosowania tego specyfiku. Ekranowy bohater, Jesse (w tej roli właśnie Thomas), na co dzień hydraulik, ale też początkująca gwiazda muzyki pop, nieopatrznie decyduje się spróbować „anielskiego pyłu”, za namową swego dilera. Od tej pory nic już nie będzie takie samo: przyzwoity chłopak osuwa się w otchłań uzależnienia i obłędu…

Twórcy przestrzegają więc i robią to z gracją godną księdza-pedofila. W usta postaci włożono jedne z najbardziej czerstwych linii dialogowych, jakie dane mi było kiedykolwiek usłyszeć w filmie, aktorzy grają pełni nadziei na Oscara (przewodzi im odtwórca roli głównej, czego przykładem „emocjonująca” scena rozmowy z ojcem, której nie powstydziłby się Tommy Wiseau), a poziom realizacji nie odbiega od ówczesnych telewizyjnych standardów. Z początku można wręcz odnieść wrażenie, że to jeszcze jeden epizod klasycznego show o Hulku z lat 70., a do akcji wkroczy zaraz rozwścieczony doktor Banner.

Kicz nad kicze, o którym pewnie wszyscy litościwie by zapomnieli, gdyby ktoś nie wpadł na pomysł zarobienia na późniejszej popularności Philipa Michaela Thomasa. W 1986 roku film został wydany na kasecie VHS, z dodanym nowym materiałem. Nakręcono m.in. wstęp i epilog, w których gwiazdor opowiada o swojej roli w filmie i przestrzega (tak na wszelki wypadek jeszcze raz) przed rzuceniem się w objęcia śmierci (czyt. przed narkotykami). W akcję włączono także teledysk Thomasa do utworu "Just the Way I Planned It" z jego solowego albumu „Living the Book of My Life”. Jeśli nie mieliście okazji go zobaczyć (a niby czemu mielibyście? Raczej nie przyszło Wam do głowy, żeby interesować się karierą muzyczną zapomnianego aktora z lat 80.), to zaznaczam, że rzecz jest… mocna. Rozrośnięte ego policjanta z Miami dosłownie rozsadza ekran w ramach popisu w rytmie disco.

Co w tym wszystkim najzabawniejsze, to fakt, że każdy logicznie rozumujący człek, starałby się odciąć od „perełek” pokroju „Death Drug”. Najwyraźniej jednak Philip Michael Thomas był na tyle dumny ze swego występu, że wziął czynny udział w promowaniu tego gniota po niemal całej dekadzie od pierwotnej premiery. Dał tym samym nie lada frajdę miłośnikom złego kina, którzy dziś mogą podziwiać jego wypełniony (nad)ekspresją popis aktorstwa. Niektórym po latach wytyka się, że karierę zaczynali, grając w pornosach. Niestety, Mr. Thomas nie miał takiego farta...